Dirixinme cara alá -non había anunciada ningunha festa-, e cando comezaban a atacar aquela de «tu retratito lo llevo en mi cartera», atópome con catro homes nun patio, tocando cada quen un instrumento. Un deles que recoñecin de inmediato era o Carlos, que fora veciño de Covelas. Alí estaban todos acompañados coas súas mulleres, que aplaudían as interprestacións, o lado unha mesiña onde había pratos onde picar e algunhas botellas de viño e outras cousas.